سینما در اصل کلمه ای یونانی به معنای حرکت است اما در اصطلاح سینما هنر و تکنیکی است که با کمک یک سری تصاویر متحرک پیامی را به مخاطب خود که همان تماشاگر است می رساند.سینما هنر آخر است، یعنی هنر هفتم. در این میان، سینما تنها هنری است که نه تنها از شش هنر دیگر استفاده می کند، بلکه آنها را به اعتلای می رساند. به همین ترتیب سینما از صنعت، تکنیک و تکنولوژی در متن خود استفاده کرده است.

آشنایی با سینما و تلوزیون

سینما در ابتدا بیشتر یک پدیده علمی و صنعتی به حساب می آمد. در سال های جنگ جهانی اول، سینما به عنوان وسیله ای برای سرگرمی و سرگرمی تبدیل به رونق تجاری شد. بعدها توانایی های هنری او توسط فیلمسازان اروپایی و آمریکایی کشف شد. در همین سال ها ریچیوتو کانودو منتقد و نظریه پرداز ایتالیایی سینما را «هنر هفتم» معرفی کرد. زیرا به گفته او سینما هنر ترکیبی است که همه هنرها در آن حضور دارند.

سینما به معنای ثبت حرکات است و همانطور که در بحث های قبلی گفتیم پیدایش تصویر متحرک نتیجه تکامل تکنولوژی ابزار عکاسی بوده است. بنابراین روش ثبت تصویر شما (فیلمبرداری) به این صورت است که یکی پس از دیگری البته با فواصل زمانی ثابت و متوالی عکسبرداری کنید. به جز مدیوم تلویزیون، هیچ هنری از نظر محبوبیت، گستردگی و قدرت تأثیرگذاری بر عواطف و افکار مخاطب، نتوانسته با سینما رقابت کند.

به همین دلایل و همچنین به دلیل اینکه سینما به شدت به تکنولوژی و ابزار فنی متکی است، آن را «هنر قرن بیستم» نامیده‌اند. ریشه واژه سینماتوگرافی از کلمه یونانی (kina ma) به معنای حرکت گرفته شده است. سینماتوگرافی به معنای «کینوگرافی» یا تکنیک ضبط حرکت است. تاریخچه تحول سینما را می توان به طور کلی به سه دوره اصلی (با تاکید بر تکنیک ها و تکنیک های سینمایی) تقسیم کرد:

عصر فیلم صامت: در سال 1895 دوران فیلم صامت آغاز شد. این دوره مربوط به دوران فیلم های صامت و ساخت فیلم های سیاه و سفید است.
عصر سینمای ناطق: در سال 1927 عصر سینمای صدا آغاز می شود و افکت صوتی عملا سینما را به یک هنر سمعی و بصری تبدیل می کند.
عصر فیلم رنگی در اواخر دهه 1930 با اختراع فیلم رنگی آغاز شد.این صنعت نیز از فناوری استفاده می کند و آن را در متن خود دارد. دوره آموزشی حسابداری در تبریز