هنر نقاشی تاریخ قوی و بسیار پرباری دارد. در واقع، این هنر از قدیم الایام با اشکالی که بر روی غارها نقاشی می شد یا بر روی آثار باستانی دیده می شد، تعریف می شد. هنر نقاشی در آن زمان در واقع نوعی زبان محسوب می شد و مردم از آن برای صحبت با یکدیگر استفاده می کردند.

آشنایی با نقاشی

در واقع به تابلویی که در دوران باستان کشیده شده است، نقاشی تاریخی می گویند. یک نقاشی تاریخی لحظه ای از زمان را به تصویر می کشد که گذشته است و به موضوع خاصی محدود نمی شود و اغلب شامل تعداد زیادی تصویر و چهره است. نقاشی‌های تاریخی به طور سنتی بالاترین شکل نقاشی غربی در نظر گرفته می‌شوند و معتبرترین مکان در انبار بوده و اغلب به عنوان یک اثر تاریخی در موزه‌های معروف نگهداری می‌شوند.

طراحی یا نقاشی فرآیندی است که در آن رنگ بر روی سطحی مانند کاغذ یا بوم نقشی ایجاد می کند و فردی که این فرآیند را انجام می دهد هنرمند نامیده می شود، به خصوص زمانی که نقاشی حرفه فرد باشد.این هنر همچنین با ایجاد ویژگی های زیبایی شناختی خاص در یک زبان بصری دو بعدی تعریف می شود.به گفته کارشناسان، هنر نقاشی از دیرباز وظایفی چون نقالی، مستند نویسی، قصه گویی و تبلیغ را بر عهده داشته است، اما از اواخر قرن نوزدهم با واگذاری این وظایف به خلوص و استقلال بیان دست یافته است.

هرگاه واژه نقاشی به میان می‌آید، طبیعتاً پدیده‌ای را تصور می‌کنیم که از ترکیب رنگ‌ها ایجاد شده و به دست انسان ساخته شده است.برخی تصور می کنند نقاشی به معنای تقلید از طبیعت است و از هنرمند انتظار دارند هر آنچه را که می بیند به بوم منتقل کند. این انتظار نادرست راه را بر آفرینش هنری و بسط اندیشه می بندد و آن را در تقلید و بازتولید و حقایق محصور می کند. نقاشی یعنی خلق پدیده ای که وجود خارجی ندارد و هنرمند برای خلق این پدیده از ابزاری که در اختیار دارد استفاده می کند.